Dnia 15 września 1947 r. w Gdańsku-Wrzeszczu sędzia śledczy Sądu Okręgowego w Gdańsku A. Zachariasiewicz, jako przewodniczący Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Gdańsku, na podstawie art. 4 dekretu z dnia 10 listopada 1945 r. (DzU RP nr 51, poz. 293), przesłuchał niżej wymienioną w charakterze świadka, która uprzedzona o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania zeznała, co następuje:
| Imię i nazwisko | Anna Plathowa |
| Imiona rodziców | Hieronim i Julianna |
| Wiek | 65 lat |
| Miejsce zamieszkania | Gdańsk-Wrzeszcz, ul. Grażyny 6 m. 1 |
| Zajęcie | gospodyni domowa |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Karalność | niekarana |
| Stosunek do stron | obca |
W Kalthofie zamieszkiwałam przez 30 lat, mąż mój bowiem był tam zwrotniczym na przystanku osobowym PKP. W tym czasie znałam Maxa Grübnaua, który zamieszkiwał w niedalekim sąsiedztwie, w domu niejakiej Tissen. Trudnił się skupem bydła i nierogacizny w wioskach, [a następnie] odstawiał [zwierzęta] w Kalthofie rzeźnikowi Bichnerowi, z którym handlował i u którego wykonywał prace ubojowe. Wiem, że żył bez ślubu z kobietą o nieznanym mi nazwisku. Często widywałam go w stanie pijanym. Znałam go z widzenia w ciągu ostatnich dziesięciu lat przed wojną 1939 r. Wielokrotnie słyszałam, że wszczynał on awantury z polskimi inspektorami celnymi. Wieczorem, kiedy został zabity Grübnau, odbywały się demonstracje licznych tłumów w dole, przed stacją kolejową.
Następnego dnia został aresztowany mój mąż oraz ówczesny zawiadowca Alfons Lessnau, jednak w tymże samym dniu ich zwolniono.
W trzecim dniu zostałam zabrana z domu przez komendanta posterunku Seffziga i osadzona w areszcie posterunku, gdzie przebywałam pięć dni. Landrat Ti[e]genhofu Aschek, który przybył do mnie do aresztu, oświadczył mi, że jestem aresztowana dlatego, iż zginął ich kolega. W areszcie zostałam pobita przez Seffziga i Aschka. Przy zwalnianiu Seffzig oświadczył mi, że jestem wolna.
To wszystko. Odczytano. [Chcę dodać, że] byliśmy jedyną rodziną polską, która zamieszkiwała w Kalthofie.
Odczytano.
Notatka urzędowa
Gdańsk, dnia 15 września 1947 r.
Rozpytany Alfons Lessnau, pracownik Dyrekcji PKP w miejscu, oświadczył, że Maxa Grübnaua nie znał oraz że spośród pozostałych przy życiu [ludzi], którzy by umieli scharakteryzować wymienionego, jest jedynie Anna Plathowa. Innych osób, które by miały wiadomości w tym względzie, nie zna.