Warszawa, 7 lutego 1950 r. Aplikantka sądowa Irena Skonieczna, działając jako członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, przesłuchała niżej wymienioną osobę, która zeznała, co następuje:
| Imię i nazwisko | Zofia Szpikowska z d. Osiak |
| Data i miejsce urodzenia | 18 października 1884 r., Gąska, woj. Lublin |
| Imiona rodziców | Aleksander i Maria z d. Radzyńska |
| Zawód ojca | rolnik |
| Przynależność państwowa i narodowość | polska |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Wykształcenie | 4 klasy szkoły powszechnej |
| Zawód | pracownica fizyczna |
| Miejsce zamieszkania | Warszawa, ul. Zgoda 9 m. 24 |
| Karalność | niekarana |
Wybuch powstania warszawskiego zastał mnie w domu przy ul. Zgoda 9. Do dnia kapitulacji powstania (daty dokładnie nie pamiętam) teren nasz był przez cały czas w rękach powstańców. 6 października 1944 roku do naszego domu weszli Niemcy. Ludność z naszego domu i domów okolicznych zaczęła częściowo wychodzić w kierunku na Ursus i Włochy. Ja i kilka jeszcze osób z naszego domu zostaliśmy do dnia następnego. Początkowo Niemcy mówili, że ludzie starsi będą mogli pozostać w swoich mieszkaniach, jednak na następny dzień, 7 października rano, kazali wszystkim wychodzić. Prowadzili nas piechotą za Warszawę do Ursusa, a stamtąd pociągami zostaliśmy wywiezieni w różne strony Polski. Ja dostałam się do Kielc.
O żadnych zbrodniach niemieckich na naszym terenie nie słyszałam.
Na tym protokół zakończono i odczytano.