Warszawa, 13 lutego 1950 r. Aplikantka sądowa Irena Skonieczna, działając jako członek Głównej Komisji Badania Zbrodni Niemieckich w Polsce, przesłuchała niżej wymienioną osobę, która zeznała, co następuje:
| Imię i nazwisko | Anna Tober z d. Kuligowska |
| Data i miejsce urodzenia | 19 sierpnia 1906 r. w Warszawie |
| Imiona rodziców | Kazimierz i Maria z d. Stępień |
| Zawód ojca | pracownik tramwajów miejskich |
| Przynależność państwowa i narodowość | polska |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Wykształcenie | szkoła powszechna |
| Zawód | dozorca |
| Miejsce zamieszkania | Warszawa, ul. Nowogrodzka 6 m. 13 |
| Karalność | niekarana |
Wybuch powstania warszawskiego zastał mnie w domu przy ul. Nowogrodzkiej 6. Odcinek Nowogrodzkiej od ul. Kruczej do Brackiej był przez cały czas powstania, do dnia kapitulacji, 2 października 1944 roku, w rękach powstańców. Co się na dalszych terenach działo, nie wiem. Od 2 października ludność z naszego terenu wychodziła z Warszawy, ja wyszłam 7 października. Doszliśmy do Dworca Głównego przy Al. Jerozolimskich, gdzie byli zgromadzeni mieszkańcy różnych części Śródmieścia, wychodzący tego dnia z miasta. Niemcy przy wyprowadzaniu ludności nie popełnili żadnych zbrodni. Obchodzili się z nami po ludzku. Zostaliśmy wyprowadzeni z Dworca Głównego na Dworzec Zachodni, skąd wagonami bydlęcymi przewieziono nas do Pruszkowa.
O żadnych zbrodniach niemieckich na naszym terenie nie słyszałam.
Na tym protokół zakończono i odczytano.