1. Dane osobiste (imię, nazwisko, stopień, wiek, zawód i stan cywilny):
Sierż. Andrzej Babiarz, ur. 30 listopada 1892 r., przodownik Policji Państwowej, żonaty.
2. Data i okoliczności zaaresztowania:
W nocy z 9 na 10 kwietnia 1940 r. zostałem aresztowany przez NKWD za służbę pełnioną w Policji Państwowej. Podczas aresztowania przeprowadzono u mnie w domu rewizję, w czasie której poszukiwano szczególnie dokumentów stwierdzających mój stopień w służbie w Policji Państwowej, które zostały mi zabrane wraz z książeczką wojskową.
3. Nazwa obozu, więzienia lub miejsca przymusowych prac:
Jako aresztowanego zamknięto mnie w areszcie w Kulikowie, następnie przewieziono do więzienia we Lwowie, następnie do więzienia w Rosji w Konotopach [Konotopie], Nieżyna i Charkowa.
W Konotopach [Konotopie] otrzymałem wyrok skazujący mnie na osiem lat przymusowej pracy w obozach, tj. w łagrach, za podpisanie [nieczytelne] polskiego przez służbę w Policji Państwowej.
Z więzienia z Charkowa czy też Nieżyna (dokładnie nie pamiętam) zostałem wysłany do łagru Szypiczno [Szypicznyj], następnie Pałkina [Pałkino] i znowu do Szypiczny[j] guberni swierdłowskiej, następnie do Iwdielu [Iwdelu], skąd na podstawie amnestii zostałem zwolniony.
4. Opis obozu, więzienia:
W więzieniach panował taki ścisk, że trudno sobie wyobrazić. Gdy się ułożono do snu, nie można było rozróżnić, które części ciała do kogo należą lub gdzie one się znajdują. Przespanie nocy było torturą.
Te same warunki mieszkaniowe były w łagrach, przy czym obowiązywały ciężkie warunki pracy. Żyło się w jak ciemnym grobie.
5. Skład więźniów, jeńców, zesłańców:
W więzieniu i łagrach byli ze mną koledzy z Policji Państwowej, a to st. post. Władysław Brzyszczyk , przodownik Podowski [?], st. post. Leon Dudzik, Kopyra, post. Rembowski i por. Zander – wszyscy z Żółkwi – oraz sędzia Norelowski, sędzia Jan Siengalewicz [?] i sędzia Żelimirski [?] oraz szofer N. [nieczytelne] z Przedrzymich Wielkich [?], pow. Żółkiew, który jak mógł, tak dokuczał Policji Państwowej i sędziom.
6. Życie w obozie, więzieniu:
W więzieniu, jak i łagrach, najgorsze warunki mieli policja państwowa, oficerowie i sędziowie.
7. Pomoc lekarska, szpitale, śmiertelność:
Pomoc lekarska zależna była od szczęścia.
8. Czy i jaka była łączność z krajem i rodzinami?
W łagrach więźniowie otrzymywali listy bardzo rzadko.
9. Kiedy został zwolniony i w jaki sposób dostał się do armii?
W pierwszej połowie października 1941 r. na podstawie amnestii zostałem zwolniony i przybyłem do Aktiubijska [Aktiubińska], gdzie 6 kwietnia 1942 r. zostałem przez komisję uznany za zdolnego [do służby i] wcielony do wojska.