Dnia 17 stycznia 1946 r. w Łodzi Sędzia Śledczy I rejonu Sądu Okręgowego w Łodzi w osobie Sędziego M. Domagały, z udziałem protokolanta, w obecności stron, przesłuchał niżej wymienionego w charakterze świadka bez przysięgi. Po uprzedzeniu świadka o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania i o treści art. 106 KPK świadek zeznał, co następuje:
| Imię i nazwisko | Stefania Janiak |
| Wiek | 40 lat |
| Imiona rodziców | Antoni i Katarzyna |
| Miejsce zamieszkania | Łódź, Widzew, pl. Johna 10 |
| Zajęcie | biuralistka |
| Wyznanie | rzymskokatolickie |
| Karalność | niekarana |
| Stosunek do stron | obca |
W dniu 12 października 1942 r. w Rożkach pod Radomiem Niemcy powiesili męża mojego na publicznie wystawionej szubienicy. Przebiegu egzekucji nie widziałam. Żadnych tablic nie widziałam obok szubienicy, gdyż w ogóle w tym miejscu nie byłam. Wiem, że zwłoki pomordowanych wisiały przez jeden dzień i zostały one pochowane obok szubienicy, gdzie znajduje się mały lasek. Wiem, że razem z mężem powieszono 15 innych osób w tym samym dniu.
W Radomiu egzekucji masowej nie widziałam osobiście, choć ona odbywała się od mego miejsca zamieszkania o kilkadziesiąt metrów.
Dzieci moje Ryszard Janiak i Wiesława Janiak były obecne przy szubienicy, na której wisiały zwłoki pomordowanych.