KAZIMIERZ KACZYŃSKI

1. Dane osobiste (imię, nazwisko, stopień, wiek, zawód i stan cywilny):

Ppor. Kazimierz Kaczyński, 35 lat, technolog, kawaler; nr poczty polowej: 193.

2. Data i okoliczności zaaresztowania:

Wzięty do niewoli 18 września 1939 r. w Tarnopolu.

3. Nazwa obozu, więzienia lub miejsca przymusowych prac:

Nowogród Wołyński, następnie w Korcu – Główne Budownictwo Zachodniej Ukraińskiej Drogi.

4. Opis obozu, więzienia:

Nowogród Wołyński – pięć kilometrów od miasta, letnie koszary (baraki) bez żadnego wyposażenia – jeńcy spali na podłodze bez słomy. Higiena – zawszenie i brud. W jednym baraku 908 jeńców. Korzec – była strażnica Korpusu Ochrony Pogranicza wyposażona w prycze. Higiena – zawszenie.

5. Skład więźniów, jeńców, zesłańców:

Polacy, Białorusini i Ukraińcy, poziom umysłowy średni, wśród Polaków moralność bardzo wysoka. Ukraińcy szykanowali Polaków i wszystko donosili do NKWD.

6. Życie w obozie, więzieniu:

6.20 – pobudka, 6.30 – śniadanie, 7.00 – zajęcia na drodze. Powrót z pracy o godz. 18.00, kolacja – 18.30. Ciężkie roboty ziemne i tłuczenie kamieni na szuter, norma wynosiła 1,2 m3, której to normy nikt nie mógł wykonać. Wynagrodzenia nie płacili. Wyżywienie: śniadanie – woda gorąca okraszona olejem, dziennie 800 g czarnego chleba i dwa gramy cukru. Obiadu nie było. Kolacja – ćwierć litra zupy nieokraszonej lub jałowej kaszy i gorąca woda. Ubrania nie dawali. Życie koleżeńskie między Polakami bardzo dobre. Życia kulturalnego nie było.

7. Stosunek władz NKWD do Polaków:

Bardzo ożywiona działalność propagandy komunistycznej w postaci odczytów antyreligijnych, przeciw ustrojowi demokratycznemu. Zachęcano natomiast do pracy na korzyść Sowietów. Informacja o Polsce – jako państwo przestała istnieć i nigdy więcej nie powstanie.

8. Pomoc lekarska, szpitale, śmiertelność:

Nikła opieka lekarska, żadnych środków leczniczych i opatrunkowych nie było.

9. Czy i jaka była łączność z krajem i rodzinami?

Żadna.

10. Kiedy został zwolniony i w jaki sposób dostał się do armii?

22 grudnia 1939 r. uciekłem samochodem bolszewickim, zabierając ze sobą czterech ludzi, przez Równe i Łuck do Kiwerc, następnie koleją przez Kowel, Brześć nad Bugiem, Białystok do Łap. Pieszo przeszedłem granicę Zaręby Kościelne – Małkinia pod zabór niemiecki do Warszawy; z Warszawy przez Słowację na Węgry; z Węgier przez Jugosławię, Grecję do Bejrutu, gdzie wstąpiłem do Brygady Strzelców Karpackich 10 czerwca 1940 r.

Miejsce postoju, 9 lutego 1942 r.