Dnia 10 lutego 1973 r. w Gdyni sędzia mgr Stanisław Lipiecki delegowany do Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Gdańsku, działając na zasadzie art. 4 dekretu z dnia 10 listopada 1945 r. (DzU nr 51, poz. 293 i art. 129 kpk), z udziałem protokolanta Ireny Wiśniewskiej, przesłuchał niżej wymienionego w charakterze świadka. Świadka uprzedzono o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania, po czym świadek stwierdza własnoręcznym podpisem, że uprzedzono go o tej odpowiedzialności (art. 172 kpk). Następnie świadek zeznał, co następuje:
| Imię i nazwisko | Michał Lamenta |
| Imiona rodziców | Maciej i Antonina |
| Data i miejsce urodzenia | 16 września 1900 r. w Granowie, pow. Nowy Tomyśl |
| Miejsce zamieszkania | Gdynia, [...] |
| Zajęcie | pracownik umysłowy |
| Wykształcenie | podstawowe |
| Karalność za fałszywe zeznania | niekarany |
| Stosunek do stron | obcy |
Przed wybuchem II wojny światowej zamieszkiwałem w Gdyni i pracowałem w Komisariacie Rządu. Pracowali tam też między innymi: Włodzimierz Szaniawski – wicekomisarz, Lucjan Skupień – naczelnik Wydziału Ogólnego, Czesław Karwowski – naczelnik Wydziału Bezpieczeństwa i Porządku Publicznego i [...] – zatrudniony w wydziale, który prowadził Karwowski.
Kiedy wróciłem z wojny do domu w styczniu lub lutym 1940 r., od różnych osób, których nazwisk nie pamiętam, dowiedziałem się, że Włodzimierz Szaniawski, Lucjan Skupień i Czesław Karwowski zostali zamordowani przez funkcjonariuszy gestapo w Piaśnicy i że głównym sprawcą tego rozstrzelania był agent gestapo [...].
W księgach Urzędu Stanu Cywilnego w Gdyni znalazłem w akcie ślubu i urodzenia dzieci zmianę imienia i nazwiska [...] na [...].
W czasie wojny [...] już nie spotkałem.
Protokół niniejszy odczytano.